Εκτέλεση συνταγής
Η burrata είναι ένα φρέσκο ιταλικό τυρί, φτιαγμένο από mozzarella και κρέμα γάλακτος. Το εξωτερικό του τυριού είναι στερεή mozzarella, ενώ στο εσωτερικό του περιέχει mozzarella αναμεμειγμένη με κρέμα γάλακτος, δίνοντάς του ασυνήθιστα μαλακή υφή.
Το τυρί σερβίρεται συνήθως φρέσκο, σε θερμοκρασία δωματίου.
Το όνομα “burrata” στα ιταλικά σημαίνει «βουτυρωμένο».
Η burrata είναι τυπικό προϊόν της Murgie στην Απουλία, μια περιοχή στη νότια Ιταλία. Παράγεται από γάλα βούβαλου ή/και αγελαδινό γάλα, πυτιά και κρέμα γάλακτος.
Η burrata παρασκευάστηκε για πρώτη φορά πιθανότατα γύρω στα 1900 ή 1920, στη φάρμα Bianchini στην πόλη Andria της Murgia, μια περιοχή στην περιφέρεια της Απουλίας. Στη δεκαετία του 1950 το τυρί έγινε ευρύτερα διαθέσιμο, καθώς τα τοπικά τυροκομεία άρχισαν την παραγωγή του. Γενικότερα, πιστεύεται πως τα εργοστάσια παρασκευής τυριών βρήκαν έναν τρόπο να αξιοποιήσουν τα ritagli (απορρίμματα ή «κουρέλια») της mozzarella.
Στην παρασκευή της burrata, το ζεστό τυρί σχηματίζεται μέσα σε μια σακούλα, η οποία στη συνέχεια γεμίζεται με τα υπολείμματα mozzarella και πριν το κλείσιμο προστίθεται η φρέσκια κρέμα γάλακτος. Η τελική burrata παραδοσιακά τυλίγεται σε φύλλα ασφόδελου, δεμένα στην κορυφή του τυριού και αφού υγρανθούν με λίγο ορό γάλακτος. Τα φύλλα ασφόδελου θα πρέπει να εξακολουθούν να είναι πράσινα όταν σερβίρεται το τυρί, για να φανεί έτσι η φρεσκάδα του. Τελευταία, το τυρί πωλείται και σε πλαστική σακούλα ή δοχείο.
Όταν το τυρί κοπεί σε φέτες, ρέει έξω μια συμπυκνωμένη κρέμα από το μείγμα mozzarella και κρέμας γάλακτος. Η burrata έχει πλούσια βουτυρώδη γεύση και διατηρεί τη φρέσκια γαλακτώδη υφή της. Είναι προτιμότερο να καταναλώνεται εντός 24 ωρών και θεωρείται ότι έπειτα από 48 ώρες δεν μπορεί να καταναλωθεί.
Η γεύση και οι διαφορετικές υφές αυτού του τυριού στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό του, το κάνουν να ταιριάζει πολύ με σαλάτες, prosciutto crudo, φρυγανισμένο ψωμί, φρέσκια ντομάτα με ελαιόλαδο και μαύρο πιπέρι αλλά και με ζυμαρικά.
Το τυρί σερβίρεται συνήθως φρέσκο, σε θερμοκρασία δωματίου.
Το όνομα “burrata” στα ιταλικά σημαίνει «βουτυρωμένο».
Η burrata είναι τυπικό προϊόν της Murgie στην Απουλία, μια περιοχή στη νότια Ιταλία. Παράγεται από γάλα βούβαλου ή/και αγελαδινό γάλα, πυτιά και κρέμα γάλακτος.
Η burrata παρασκευάστηκε για πρώτη φορά πιθανότατα γύρω στα 1900 ή 1920, στη φάρμα Bianchini στην πόλη Andria της Murgia, μια περιοχή στην περιφέρεια της Απουλίας. Στη δεκαετία του 1950 το τυρί έγινε ευρύτερα διαθέσιμο, καθώς τα τοπικά τυροκομεία άρχισαν την παραγωγή του. Γενικότερα, πιστεύεται πως τα εργοστάσια παρασκευής τυριών βρήκαν έναν τρόπο να αξιοποιήσουν τα ritagli (απορρίμματα ή «κουρέλια») της mozzarella.
Στην παρασκευή της burrata, το ζεστό τυρί σχηματίζεται μέσα σε μια σακούλα, η οποία στη συνέχεια γεμίζεται με τα υπολείμματα mozzarella και πριν το κλείσιμο προστίθεται η φρέσκια κρέμα γάλακτος. Η τελική burrata παραδοσιακά τυλίγεται σε φύλλα ασφόδελου, δεμένα στην κορυφή του τυριού και αφού υγρανθούν με λίγο ορό γάλακτος. Τα φύλλα ασφόδελου θα πρέπει να εξακολουθούν να είναι πράσινα όταν σερβίρεται το τυρί, για να φανεί έτσι η φρεσκάδα του. Τελευταία, το τυρί πωλείται και σε πλαστική σακούλα ή δοχείο.
Όταν το τυρί κοπεί σε φέτες, ρέει έξω μια συμπυκνωμένη κρέμα από το μείγμα mozzarella και κρέμας γάλακτος. Η burrata έχει πλούσια βουτυρώδη γεύση και διατηρεί τη φρέσκια γαλακτώδη υφή της. Είναι προτιμότερο να καταναλώνεται εντός 24 ωρών και θεωρείται ότι έπειτα από 48 ώρες δεν μπορεί να καταναλωθεί.Η γεύση και οι διαφορετικές υφές αυτού του τυριού στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό του, το κάνουν να ταιριάζει πολύ με σαλάτες, prosciutto crudo, φρυγανισμένο ψωμί, φρέσκια ντομάτα με ελαιόλαδο και μαύρο πιπέρι αλλά και με ζυμαρικά.