Εκτέλεση συνταγής
Η ποιότητα παρασκευής των panettone & Pandoro Loison είναι σύμφωνη με τη βαθιά συμμόρφωση στην παράδοση, η οποία χρειάζεται για να παραχθεί άριστο προϊόν: Σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή, τα προϊόντα παράγονται με προζύμι και στη συνέχεια μεσολαβούν 72 ώρες από την παρασκευή τους ως το τελικό ψήσιμο.
Μ' αυτήν τη διαδικασία προστατεύονται άριστα η ποιότητα και οι γεύσεις. Επίσης, υπάρχει απόλυτος σεβασμός στη χρήση των αυθεντικών υλικών, τα οποία περνούν από αυστηρό έλεγχο. Έτσι, το τελικό προϊόν είναι άριστο και εγγυημένο για την ποιότητά του.
Δείτε εδώ τη διαδικασία παραγωγής panettone & Pandoro Loison:
Το panettone
Το panettone είναι ένα είδος γλυκού ψωμιού το οποίο παρασκευάστηκε αρχικά στο Μιλάνο και έχει γίνει παραδοσιακό έδεσμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς σε όλη την Ιταλία, τη νοτιοανατολική Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Βραζιλία, το Περού, τη Μάλτα, τη Γερμανία και την Ελβετία και είναι ένα από τα σύμβολα της πόλης του Μιλάνου. Στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής είναι βασικό για το δείπνο των Χριστουγέννων και πολλές φορές αντικαθιστά το κλασικό king’s cake.
Έχει σχήμα τρούλου και είναι στρογγυλό, με ύψος 12-15 εκατοστά και βάρος 1 κιλό. Μπορεί να παρασκευαστεί και σε οκτάγωνη βάση αλλά και σε βάση με σχήμα αστέρι. Περιέχει ζαχαρωμένα φρούτα όπως πορτοκάλι, κίτρο αλλά και ξύσμα λεμονιού, καθώς και σταφίδες οι οποίες προστίθενται χωρίς προηγουμένως να μουσκευτούν. Επίσης, άλλες παραλλαγές είναι το απλό panettone αλλά και με σοκολάτα.
Σερβίρεται σε φέτες, κάθετα κομμένες, συνοδευόμενο με γλυκά ζεστά ροφήματα ή γλυκό κρασί. Σε ορισμένες περιφέρειες της Ιταλίας, σερβίρεται με μια κρέμα με μασκαρπόνε, αυγά, μερικές φορές αποξηραμένα ή ζαχαρωμένα φρούτα, και συνήθως ένα γλυκό λικέρ όπως amaretto. Αν δεν υπάρχει τυρί μασκαρπόνε, η κρέμα zabaione χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο.
Καταβάλλονται προσπάθειες ώστε το panettone να γίνει προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης αλλά αυτό δεν έχει οριστεί ακόμα. Στα τέλη του 2008 ο Ιταλός υπουργός Γεωργίας Paolo De Castro έψαχνε τρόπους για να προστατευθεί το αυθεντικό ιταλικό panettone από τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από τη Λατινική Αμερική και κατά πόσον μπορεί η Ιταλία να αναλάβει δράση στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Ιστορία του panettone
Στις αρχές του 20ού αιώνα, δύο Μιλανέζοι αρτοποιοί άρχισαν να παράγουν panettone σε μεγάλες ποσότητες για όλη την Ιταλία. Το 1919, ο Angelo Motta άρχισε να παράγει επώνυμη μάρκα του panettone. Ήταν, επίσης, ο Motta ο οποίος έφερε την επανάσταση στο παραδοσιακό panettone δίνοντάς του το ψηλό θολωτό σχήμα του κάνοντας τη ζύμη να αυξηθεί τρεις φορές. Η συνταγή προσαρμόστηκε αμέσως μετά από έναν άλλο αρτοποιοό, τον Gioacchino Alemagna, γύρω στο 1925, ο οποίος έδωσε και το όνομά του σε ένα δημοφιλές εμπορικό σήμα του panettone που υπάρχει ακόμα και σήμερα. Ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο οδήγησε στη συνέχεια, στη βιομηχανική παραγωγή του panettone.
Ως αποτέλεσμα του έντονου ανταγωνισμού, από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν το panettone να γίνει αρκετά φθηνό προϊόν για όλους και σύντομα αποτέλεσε ηγετικό έδεσμα για τα Χριστούγεννα. Οι μετανάστες της Βόρειας Ιταλίας στην Αργεντινή και στη Βραζιλία έφεραν επίσης την αγάπη τους για τα panettone και τα απολάμβαναν τα Χριστούγεννα με ζεστό κακάο ή ποτό, κάνοντας το γλυκό αυτό παράδοση και σ’ αυτές τις χώρες. Έτσι αντικατέστησε το μέχρι τότε παραδοσιακό king’s cake στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στη Χιλή, στον Ισημερινό, στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία και στο Περού (γνωστή στα ισπανικά ως "Panetón" ή "Pan Dulce").
Ειδικά στο Περού, ο Antonio D'Onofrio, γιος Ιταλών μεταναστών με καταγωγή από την Καζέρτα της Ιταλίας, έβγαλε το δικό του εμπορικό σήμα με τη χρήση του τύπου Alemagna, για τον οποίο πήρε άδεια και για τη συσκευασία. Αυτό το σήμα είναι πλέον θυγατρική μεγάλης πολυεθνικής τροφίμων και εξάγει τα panettone σε όλη τη Λατινική Αμερική. Τα τελευταία χρόνια στη Βραζιλία τα panettone έχουν αυξηθεί σε ποιότητα και σε δημοτικότητα λόγω του χαμηλού κόστους και της αφθονίας τους.
Αν και το panettone προέρχεται από το Μιλάνο, σήμερα είναι πιο δημοφιλές στην κεντρική και στη νότια Ιταλία, η οποία αντιπροσωπεύει το 55% των πωλήσεων, με το 45% των πωλήσεων να κατανέμεται στη βόρεια Ιταλία.
Οι Ιταλοί αρτοποιοί παράγουν περίπου 117.000.000 panettone και pandoro κέικ κάθε Χριστούγεννα, με την αξία τους να φτάνει τα 579.000.000 ευρώ.
Στην Ιταλία, το panettone απαντάται με μια συχνά μεταβαλλόμενη ιστορία, αλλά σίγουρο είναι πως γενέτειρά του είναι το Μιλάνο. Η λέξη "panettone" προέρχεται από την ιταλική λέξη «Panetto", δηλαδή ένα μικρό κέικ καρβέλι. Η αυξητική ιταλική κατάληξη "-ένα» (προφέρεται "o-neh») αλλάζει το νόημα σε "μεγάλη τούρτα".
Η προέλευση αυτού του κέικ φαίνεται πως είναι αρχαία και χρονολογείται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν οι αρχαίοι Ρωμαίοι παρασκεύαζαν ένα είδος γλυκού με προζύμι και μέλι. Κατά τη διάρκεια των αιώνων αυτό το "ψηλό με προζύμι κέικ φρούτων" έκανε και εμφάνιση στις τέχνες. Εμφανίζεται σε ένα έργο ζωγραφικής του 16ου αιώνα από τον Pieter Brueghel τον πρεσβύτερο και ενδεχομένως να αναφέρεται και σε ένα βιβλίο συνταγών της ίδιας εποχής γραμμένο από τον Bartolomeo Scappi, προσωπικό σεφ σε πάπες και αυτοκράτορες κατά τη διάρκεια του Charles V. Η πρώτη καταγεγραμμένη καταγραφή του panettone ως χριστουγεννιάτικου εδέσματος, μπορεί να βρεθεί στα γραπτά του 18ου αιώνα, του πεφωτισμένου Pietro Verri. Σ’ αυτά, αναφέρεται ως "Pane di Tono" (κέικ πολυτελείας).
Μ' αυτήν τη διαδικασία προστατεύονται άριστα η ποιότητα και οι γεύσεις. Επίσης, υπάρχει απόλυτος σεβασμός στη χρήση των αυθεντικών υλικών, τα οποία περνούν από αυστηρό έλεγχο. Έτσι, το τελικό προϊόν είναι άριστο και εγγυημένο για την ποιότητά του.
Δείτε εδώ τη διαδικασία παραγωγής panettone & Pandoro Loison:
Το panettone
Το panettone είναι ένα είδος γλυκού ψωμιού το οποίο παρασκευάστηκε αρχικά στο Μιλάνο και έχει γίνει παραδοσιακό έδεσμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς σε όλη την Ιταλία, τη νοτιοανατολική Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Βραζιλία, το Περού, τη Μάλτα, τη Γερμανία και την Ελβετία και είναι ένα από τα σύμβολα της πόλης του Μιλάνου. Στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής είναι βασικό για το δείπνο των Χριστουγέννων και πολλές φορές αντικαθιστά το κλασικό king’s cake.
Έχει σχήμα τρούλου και είναι στρογγυλό, με ύψος 12-15 εκατοστά και βάρος 1 κιλό. Μπορεί να παρασκευαστεί και σε οκτάγωνη βάση αλλά και σε βάση με σχήμα αστέρι. Περιέχει ζαχαρωμένα φρούτα όπως πορτοκάλι, κίτρο αλλά και ξύσμα λεμονιού, καθώς και σταφίδες οι οποίες προστίθενται χωρίς προηγουμένως να μουσκευτούν. Επίσης, άλλες παραλλαγές είναι το απλό panettone αλλά και με σοκολάτα.

Καταβάλλονται προσπάθειες ώστε το panettone να γίνει προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης αλλά αυτό δεν έχει οριστεί ακόμα. Στα τέλη του 2008 ο Ιταλός υπουργός Γεωργίας Paolo De Castro έψαχνε τρόπους για να προστατευθεί το αυθεντικό ιταλικό panettone από τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από τη Λατινική Αμερική και κατά πόσον μπορεί η Ιταλία να αναλάβει δράση στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Ιστορία του panettone
Στις αρχές του 20ού αιώνα, δύο Μιλανέζοι αρτοποιοί άρχισαν να παράγουν panettone σε μεγάλες ποσότητες για όλη την Ιταλία. Το 1919, ο Angelo Motta άρχισε να παράγει επώνυμη μάρκα του panettone. Ήταν, επίσης, ο Motta ο οποίος έφερε την επανάσταση στο παραδοσιακό panettone δίνοντάς του το ψηλό θολωτό σχήμα του κάνοντας τη ζύμη να αυξηθεί τρεις φορές. Η συνταγή προσαρμόστηκε αμέσως μετά από έναν άλλο αρτοποιοό, τον Gioacchino Alemagna, γύρω στο 1925, ο οποίος έδωσε και το όνομά του σε ένα δημοφιλές εμπορικό σήμα του panettone που υπάρχει ακόμα και σήμερα. Ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο οδήγησε στη συνέχεια, στη βιομηχανική παραγωγή του panettone.
Ως αποτέλεσμα του έντονου ανταγωνισμού, από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν το panettone να γίνει αρκετά φθηνό προϊόν για όλους και σύντομα αποτέλεσε ηγετικό έδεσμα για τα Χριστούγεννα. Οι μετανάστες της Βόρειας Ιταλίας στην Αργεντινή και στη Βραζιλία έφεραν επίσης την αγάπη τους για τα panettone και τα απολάμβαναν τα Χριστούγεννα με ζεστό κακάο ή ποτό, κάνοντας το γλυκό αυτό παράδοση και σ’ αυτές τις χώρες. Έτσι αντικατέστησε το μέχρι τότε παραδοσιακό king’s cake στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στη Χιλή, στον Ισημερινό, στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία και στο Περού (γνωστή στα ισπανικά ως "Panetón" ή "Pan Dulce").
Ειδικά στο Περού, ο Antonio D'Onofrio, γιος Ιταλών μεταναστών με καταγωγή από την Καζέρτα της Ιταλίας, έβγαλε το δικό του εμπορικό σήμα με τη χρήση του τύπου Alemagna, για τον οποίο πήρε άδεια και για τη συσκευασία. Αυτό το σήμα είναι πλέον θυγατρική μεγάλης πολυεθνικής τροφίμων και εξάγει τα panettone σε όλη τη Λατινική Αμερική. Τα τελευταία χρόνια στη Βραζιλία τα panettone έχουν αυξηθεί σε ποιότητα και σε δημοτικότητα λόγω του χαμηλού κόστους και της αφθονίας τους.
Αν και το panettone προέρχεται από το Μιλάνο, σήμερα είναι πιο δημοφιλές στην κεντρική και στη νότια Ιταλία, η οποία αντιπροσωπεύει το 55% των πωλήσεων, με το 45% των πωλήσεων να κατανέμεται στη βόρεια Ιταλία.

Στην Ιταλία, το panettone απαντάται με μια συχνά μεταβαλλόμενη ιστορία, αλλά σίγουρο είναι πως γενέτειρά του είναι το Μιλάνο. Η λέξη "panettone" προέρχεται από την ιταλική λέξη «Panetto", δηλαδή ένα μικρό κέικ καρβέλι. Η αυξητική ιταλική κατάληξη "-ένα» (προφέρεται "o-neh») αλλάζει το νόημα σε "μεγάλη τούρτα".
Η προέλευση αυτού του κέικ φαίνεται πως είναι αρχαία και χρονολογείται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν οι αρχαίοι Ρωμαίοι παρασκεύαζαν ένα είδος γλυκού με προζύμι και μέλι. Κατά τη διάρκεια των αιώνων αυτό το "ψηλό με προζύμι κέικ φρούτων" έκανε και εμφάνιση στις τέχνες. Εμφανίζεται σε ένα έργο ζωγραφικής του 16ου αιώνα από τον Pieter Brueghel τον πρεσβύτερο και ενδεχομένως να αναφέρεται και σε ένα βιβλίο συνταγών της ίδιας εποχής γραμμένο από τον Bartolomeo Scappi, προσωπικό σεφ σε πάπες και αυτοκράτορες κατά τη διάρκεια του Charles V. Η πρώτη καταγεγραμμένη καταγραφή του panettone ως χριστουγεννιάτικου εδέσματος, μπορεί να βρεθεί στα γραπτά του 18ου αιώνα, του πεφωτισμένου Pietro Verri. Σ’ αυτά, αναφέρεται ως "Pane di Tono" (κέικ πολυτελείας).