Εκτέλεση συνταγής
Το taleggio είναι ένα ημι-μαλακό ώριμο ιταλικό τυρί με κρούστα, το οποίο πήρε το όνομά του από τη Val taleggio (κοιλάδα των Άλπεων στην ιταλική περιφέρεια της Λομβαρδίας). Το τυρί έχει μια λεπτή κρούστα και έντονο άρωμα, αλλά η γεύση του είναι ήπια και ασυνήθιστα φρουτώδης, με έντονη μυρωδιά.
Το taleggio και παρόμοια τυριά αναφέρονται από τη ρωμαϊκή εποχή από τον Κικέρωνα, τον Cato the Elder και τον Pliny the Elder στα γραπτά τους. Το τυρί παραγόταν αποκλειστικά στη Val taleggio μέχρι τα τέλη του 1800, οπότε μέρος της παραγωγής μεταφέρθηκε πιο νότια, στην πεδιάδα της Λομβαρδίας.
Η παραγωγή γίνεται κάθε χρόνο το φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν οι αγελάδες είναι κουρασμένες (ιταλικά: stracche). Τότε έρχεται στο εργαστήριο το αγελαδινό γάλα και παράγεται το τυρί, το οποίο τοποθετείται σε ξύλινα ράφια μέσα σε θαλάμους (παλιότερα, σύμφωνα με την παράδοση, αποθηκευόταν μέσα σε σπηλιές) για διάστημα 6-10 εβδομάδων και μέχρι να ωριμάσει. Το τυρί πλένεται μία φορά την εβδομάδα με σφουγγάρι εμποτισμένο με θαλασσινό νερό, προκειμένου να αποφευχθεί η προσβολή από μούχλα και να αποτραπεί ο σχηματισμός πορτοκαλί ή τριανταφυλλί κρούστας.
Σήμερα, το τυρί παράγεται τόσο από νωπό γάλα όσο και από παστεριωμένο στα εργοστάσια. Τα τυριά εργοστασίου είναι πιο φωτεινά και μέτρια σε γεύση και μπορεί να περιέχουν μπαχαρικά, σταφίδες, ξηρούς καρπούς ή ίσως και λεμόνι.
Το τυρί μπορεί να καταναλωθεί τριμμένο σε σαλάτες με ραντίτσιο και ρόκα, αλλά και σε bruschetta με μπαχαρικά και ντομάτα. Λιώνει καλά και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε ριζότο ή σε πολέντα.
Το taleggio και παρόμοια τυριά αναφέρονται από τη ρωμαϊκή εποχή από τον Κικέρωνα, τον Cato the Elder και τον Pliny the Elder στα γραπτά τους. Το τυρί παραγόταν αποκλειστικά στη Val taleggio μέχρι τα τέλη του 1800, οπότε μέρος της παραγωγής μεταφέρθηκε πιο νότια, στην πεδιάδα της Λομβαρδίας.
Η παραγωγή γίνεται κάθε χρόνο το φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν οι αγελάδες είναι κουρασμένες (ιταλικά: stracche). Τότε έρχεται στο εργαστήριο το αγελαδινό γάλα και παράγεται το τυρί, το οποίο τοποθετείται σε ξύλινα ράφια μέσα σε θαλάμους (παλιότερα, σύμφωνα με την παράδοση, αποθηκευόταν μέσα σε σπηλιές) για διάστημα 6-10 εβδομάδων και μέχρι να ωριμάσει. Το τυρί πλένεται μία φορά την εβδομάδα με σφουγγάρι εμποτισμένο με θαλασσινό νερό, προκειμένου να αποφευχθεί η προσβολή από μούχλα και να αποτραπεί ο σχηματισμός πορτοκαλί ή τριανταφυλλί κρούστας.
Σήμερα, το τυρί παράγεται τόσο από νωπό γάλα όσο και από παστεριωμένο στα εργοστάσια. Τα τυριά εργοστασίου είναι πιο φωτεινά και μέτρια σε γεύση και μπορεί να περιέχουν μπαχαρικά, σταφίδες, ξηρούς καρπούς ή ίσως και λεμόνι.
Το τυρί μπορεί να καταναλωθεί τριμμένο σε σαλάτες με ραντίτσιο και ρόκα, αλλά και σε bruschetta με μπαχαρικά και ντομάτα. Λιώνει καλά και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε ριζότο ή σε πολέντα.